Wspomnienie Wszystkich Wiernych Zmarłych
Kościół powszechny 2 listopada wspomina w liturgii wszystkich wiernych zmarłych – zbawionych, ale potrzebujących oczyszczenia i udoskonalenia, a w konsekwencji potrzebujących naszych modlitw.
Każdy z nas, będzie kiedyś wezwany przez Boga do przekroczenia bramy śmierci. Skoro nikt z nas nie wie, kiedy to nastąpi, to znaczy, że musimy przygotować się na to spotkanie z Bogiem, Stwórcą i Zbawicielem. Śmierć zaskakuje człowieka, kiedy przychodzi nagle i niespodziewanie. Nie pozwala wtedy na dokończenie wielu ważnych życiowych spraw, w tym również pokuty i zadośćuczynienia za popełnione grzechy. Uniemożliwia w ten sposób oglądanie Bożego Oblicza w niebie.
Wiara w zmartwychwstanie i nadzieja życia wiecznego, według św. Pawła, opiera się na zasadzie przynależności i przyczynowości. Do Adama człowiek należy poprzez stworzoną naturę ludzką, do Chrystusa poprzez radykalną decyzję opowiedzenia się i uwierzenia w Jego zbawcze dzieło. Z kolei przyczynowość, to tak jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy będą ożywieni. „Człowiek grzeszny” zanurzony w wodach chrztu świętego, tak, umiera dla grzechu, ale wynurza się jako „nowy i nieśmiertelny”, bo „został razem z Chrystusem pogrzebany” i „razem z Chrystusem zmartwychwstał”. Św. Paweł traktuje śmierć jako ostatniego wroga ludzkości, którego należy pokonać. Zmartwychwstanie będzie więc ostatecznym wydarzeniem, które poprzedzi nadejście królestwa Chrystusa.
We Wspomnienie Wszystkich Wiernych Zmarłych cała wspólnota Kościoła przychodzi z pomocą duszom czyśćcowym zanosząc w tym dniu prośby przed tron Boży. Aby przyjść z pomocą zmarłym pokutującym w czyśćcu, żyjący mogą w tych dniach uzyskać i ofiarować odpusty zupełne.